Historia sieci IMPEL sięga wczesnych lat 90-tych. Holenderska prezydencja UE zleciła w 1991 r. badanie unijnych agencji ochrony środowiska w kontekście obaw, że wzrostowi prawodawstwa w zakresie ochrony środowiska nie towarzyszyła poprawa jakości środowiska. Jednym z głównych zaleceń było stworzenie sieci egzekwowania prawa w zakresie ochrony środowiska w państwach członkowskich. Rezultatem było utworzenie Sieci Agencji Egzekwowania Prawa Ochrony Środowiska WE, której pierwsze spotkanie odbyło się w Chester w Wielkiej Brytanii podczas brytyjskiej prezydencji w 1992 r. Stąd nazwa sieci Chester.
Podstawowa struktura sieci IMPEL, którą znamy dzisiaj, została ustanowiona w tamtym czasie. Spotkania plenarne miały odbywać się co sześć miesięcy pod przewodnictwem obecnej prezydencji. Wyznaczono krajowych koordynatorów, którzy mieli pomagać w organizacji i być punktem kontaktowym w poszczególnych państwach członkowskich. Utworzono cztery grupy robocze, które zajmowały się technicznymi aspektami wydawania pozwoleń, proceduralnymi i prawnymi aspektami wydawania pozwoleń, monitorowaniem zgodności i inspekcjami oraz zarządzaniem procesem egzekwowania przepisów.
W Piątym Programie Działań na rzecz Środowiska uznano znaczenie sieci Wdrażania i Egzekwowania, w której uczestniczyła również Komisja. Przeważył zdrowy rozsądek i zamiast tworzyć oddzielną sieć, uzgodniono, że sieć Chester może z łatwością przyjąć tę rolę. Zaangażowanie Komisji w sieć jako współprzewodniczącego rozpoczęło się w 1994 r., a jej komunikat z 1996 r. sugerował przedstawienie propozycji wykorzystania IMPEL do współpracy i budowania potencjału, a w szczególności do określenia minimalnych kryteriów inspekcji. Dalszą zachętę stanowiła rezolucja przyjęta przez Radę ds. Środowiska w czerwcu 1997 r., w której zasugerowano, że IMPEL “może być dalej rozwijany, między innymi poprzez zwrócenie się do niego z prośbą o rozważenie, czy powinien on poszerzyć zakres swojego mandatu i skoncentrować się na swojej obecnej pracy.
.
Na posiedzeniu plenarnym w grudniu 1997 r. IMPEL zgodził się na nową strukturę i szerszy zakres, zgodnie z sugestią zawartą w rezolucji Rady ds. Cztery grupy robocze, wraz z podgrupą ds. transgranicznego przemieszczania odpadów, zostały zastąpione grupami projektowymi zorientowanymi na zadania, w dużej mierze w sposób, w jaki IMPEL działa obecnie. Prace grup projektowych miały być zlecane i nadzorowane przez dwa Stałe Komitety i rozwiązywane po zakończeniu ich zadań. Komisja zgodziła się dzielić koszty programu prac i prowadzić sekretariat IMPEL.
Stałe Komitety pełniły użyteczną rolę, ale w celu zminimalizowania biurokracji w IMPEL uzgodniono, że Stałe Komitety powinny zostać rozwiązane: stało się to w 1999 roku. Posiedzenia plenarne były zatem zobowiązane do rozpatrywania końcowych raportów dotyczących projektów i postępów w ich realizacji, a także opracowywania pomysłów na nowe projekty. W rezultacie okazało się to zbyt uciążliwe dla Zgromadzenia Plenarnego i praca ta została stopniowo przeniesiona do klastrów, których obecnie jest trzy: w sprawie poprawy wydawania pozwoleń, inspekcji i egzekwowania przepisów, transgranicznego przemieszczania odpadów i lepszych regulacji (wykonalność i egzekwowalność).
Rola klastrów rozwinęła się z czasem, zmniejszając potrzebę szczegółowej dyskusji na posiedzeniach plenarnych. Odgrywają one rolę w przeglądzie jakości projektów i szczegółowej analizie raportów. Klaster ds. lepszych uregulowań prawnych powstał niedawno. Został on utworzony na Spotkaniu Plenarnym w Amsterdamie w 2004 r. po warsztatach mających na celu rozważenie wniosków z raportu IMPEL na temat lepszego prawodawstwa.
IMPEL nadal się rozwija, przechodząc do kolejnej fazy. Sekretariat jest nadal prowadzony przez Komisję, ale przestanie to mieć miejsce w grudniu 2008 roku. W każdym razie do tego czasu sekretariat będzie musiał opuścić Komisję, ponieważ do tego czasu IMPEL powinien uzyskać status prawny stowarzyszenia zgodnie z prawem belgijskim. Powinno to zapewnić IMPEL lepszą pozycję do ubiegania się o finansowanie w ramach rozporządzenia LIFE+ i innych źródeł.