Przemysł i powietrze

Projekt ma na celu dzielenie się wiedzą i dobrymi praktykami wśród specjalistów ds. regulacji oraz opracowanie wytycznych i materiałów szkoleniowych w celu wsparcia skutecznego wdrożenia dyrektywy w sprawie emisji przemysłowych (IED). Szczegółowymi wynikami projektu w ciągu najbliższych czterech lat (2021-2024) będą:

Intensywna debata publiczna na temat sektora gazu łupkowego skierowała uwagę na cały przemysł naftowy i gazowy na lądzie, sposób jego regulacji i to, co jest uważane za najlepszą praktykę w tej branży. Unijne ramy regulacyjne zostały ostatnio ocenione przez Komisję Europejską (KE), która opublikowała "Zalecenie" dotyczące minimalnych zasad wydobycia węglowodorów (w tym gazu łupkowego) przy użyciu szczelinowania hydraulicznego, z zamiarem dokonania przeglądu jego wdrożenia w sierpniu 2015 r. W ramach tych prac nie przyjrzano się jednak dotychczasowym praktykom stosowanym w lądowym przemyśle naftowym i gazowym.

Gromadzenie i analizowanie danych dotyczących wypadków przemysłowych jest niezbędne w celu zapobiegania nowym wypadkom. Inspektorzy muszą mieć ilustracje sytuacji wypadkowych, aby zrozumieć, co się rzeczywiście stało i jakie środki zostały ostatecznie podjęte w takich sytuacjach.

Projekt ten został podjęty w celu przygotowania raportu na temat sposobu uwzględniania wpływu na zdrowie ludzkie na różnych etapach udzielania pozwoleń w ramach dyrektywy dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli (IPPC). Poprzez rozważenie obecnego zróżnicowanego podejścia Państw Członkowskich do tego zagadnienia opracowano przewodnik dobrych praktyk. Przewodnik ten pomoże Państwom Członkowskim poprzez określenie wspólnych zasad i procedur, które mogą one uwzględnić przy wdrażaniu dyrektywy IPPC. IPPC kładzie większy nacisk niż jakiekolwiek wcześniejsze prawodawstwo na ochronę zdrowia ludzkiego poprzez regulacje środowiskowe. W ramach projektu stwierdzono, że w większości europejskich Państw Członkowskich (MS) odpowiedzialność za ochronę zdrowia i ochronę środowiska nie spoczywa na tym samym organie. Wdrożenie IPPC jest zatem wyzwaniem i wymaga znaczącej współpracy.

Niniejszy raport powstał w oparciu o wyniki kwestionariusza, omówione podczas spotkań, które odbyły się w okresie od października 2004 do czerwca 2005. Dyskusja koncentrowała się na ekonomii, procesach produkcyjnych, przepisach i regulacjach prawnych, procedurach kontrolnych. Raport jest pomyślany jako narzędzie dla instytucji publicznych zaangażowanych w kontrolę i monitorowanie działań w przemyśle garbarskim. W tym celu zestawia doświadczenia z kilku europejskich kontekstów przemysłu skórzanego i garbarskiego.

Głównym celem tego projektu IMPEL było podjęcie wymiany informacji na temat rzeczywistego wykorzystania dokumentów BREF i wdrażania BAT między członkami sieci IMPEL a organami operacyjnymi odpowiedzialnymi w państwach członkowskich za rozpowszechnianie dokumentów BREF i wdrażanie BAT.

Celem tego projektu jest wymiana informacji na temat wdrażania dyrektywy VOC pomiędzy ekspertami i/lub inspektorami. Podczas warsztatów IMPEL uczestnikom przedstawiono informacje na temat regulacji dotyczących LZO zawartych w dyrektywie oraz niektórych przepisów krajowych. Głównym celem była dyskusja nad przygotowanymi studiami przypadków w małych grupach roboczych, które liczyły od 8 do 16 członków każda. Głównymi wynikami były:

Celem prac nad handlem uprawnieniami do emisji (faza I - III) było zebranie różnych organów regulacyjnych i organów zaangażowanych we wdrażanie systemu oraz zrozumienie wszelkich różnic w podejściu i wpływu, jaki mogą one mieć na funkcjonowanie systemu. W miarę możliwości powinno to doprowadzić do harmonizacji praktyk operacyjnych, a tym samym do harmonizacji działania systemu.

Proces produkcji cementu jest złożoną działalnością przemysłową, która może potencjalnie wpływać na środowisko naturalne w dużym stopniu. Różne doświadczenia i wiedza wykazały, że monitorowanie wyłącznie emisji z komina nie może być skuteczną strategią kontroli; ważne jest, aby wdrożyć zintegrowane działania kontrolne, które uwzględniają również proces produkcyjny i przyjęte technologie, ponieważ stabilne i kontrolowane prowadzenie procesu jest pierwszą gwarancją zapewnienia zgodności.

Firma IMPEL prowadziła szereg projektów związanych z efektywnością energetyczną. Efektywność energetyczna w wydawaniu pozwoleń i kontroli (2010 - 2012) Energia jest zagadnieniem priorytetowym w Unii Europejskiej. Pakiet klimatyczno-energetyczny UE przewiduje zwiększenie efektywności energetycznej o 20% i zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych o 20% do roku 2020. Od czasu prowadzonego przez Finlandię w latach 2002/2003 projektu IMPEL dotyczącego efektywności energetycznej, bieżąca ocena wykazała, że nastąpiły jedynie niewielkie zmiany w uwzględnianiu kwestii efektywności energetycznej w procedurach wydawania pozwoleń i nadzoru. W projekcie zidentyfikowano 7 głównych wyzwań dotyczących efektywności energetycznej:

Dyrektywa o jakości powietrza oraz jej dyrektywy pochodne zostały wdrożone w krajach członkowskich UE w ostatnich latach. W 2007 roku wcześniejszy projekt IMPEL (z Austrią jako partnerem wiodącym) umożliwił wymianę wiedzy na temat licencjonowania instalacji w strefach zanieczyszczonego powietrza, na podstawie badań przeprowadzonych w niektórych państwach członkowskich. Badanie o ograniczonym zakresie przeprowadzone w 2009 r. wykazało, że dyrektywy zostały wdrożone w praktyce w różny sposób w różnych państwach członkowskich sieci IMPEL. Kontakty między ekspertami w tych krajach potwierdziły różnice, prowadzące do odmiennych działań w zakresie zarządzania jakością powietrza w odniesieniu do wydawania pozwoleń i egzekwowania przepisów w sektorach przemysłu, ruchu drogowego i żeglugi. Niewiele jednak wiadomo o tych różnych działaniach i ich wpływie na samą jakość powietrza. Wiemy oczywiście, że na jakość powietrza wpływa również ruch drogowy i żegluga. Niniejszy projekt ograniczono jednak do emisji przemysłowych, mając na uwadze główny przedmiot działalności spółki IMPEL oraz ograniczony czas i dostępne zasoby.

Dyrektywa IPPC 2008/1/WE (obecnie dyrektywa IED 2010/75/UE) oraz ramowa dyrektywa wodna 2000/60/WE to dwa najszerzej zakrojone elementy unijnego prawa ochrony środowiska. Postawiły one przed państwami członkowskimi wiele wyzwań. Instalacje regulowane w ramach IPPC mogą oddziaływać na środowisko wodne, np. poprzez bezpośrednie lub pośrednie zrzuty zanieczyszczeń, pobór wody itp. IPPC wymaga, aby instalacje działały zgodnie z warunkami określonymi w pozwoleniach zgodnych z najlepszymi dostępnymi technikami (BAT). Są one również zobowiązane do przestrzegania norm jakości środowiska ustanowionych w prawie UE, w tym norm wynikających z prawa wodnego UE. Jednak związek pomiędzy tymi dwoma zestawami obowiązków często nie jest prosty.

Celem tego projektu było zorganizowanie wymiany informacji dotyczących najlepszych praktyk w zakresie wdrażania artykułu 23 i innych artykułów IED dotyczących inspekcji. Uwzględniając opracowane już przez IMPEL wytyczne dotyczące planowania kontroli i oceny ryzyka, a także wymagania dyrektywy IED, opracowano interaktywny poradnik dotyczący kontroli IED.

W dniu 6 stycznia 2011 r. weszła w życie dyrektywa w sprawie emisji przemysłowych, a jej przepisy wymienione w art. 80 ust. 1 muszą zostać przetransponowane do prawa krajowego w ciągu dwóch lat. Na mocy dyrektywy IED możliwe jest, że w przypadku wielu sektorów przemysłowych wymagane będą przeglądy istniejących pozwoleń w celu spełnienia wymogów konkluzji dotyczących BAT w odpowiednim dokumencie BREF (art. 3 ust. 11 i art. 3 ust. 12). Na mocy obowiązujących dyrektyw państwa członkowskie wdrażają różne systemy w celu radzenia sobie ze zmianami zachodzącymi w zakładach. Zmiany te są wprowadzane do pozwoleń w różnych formatach i pod różnymi postaciami, w tym uzgodnionych zmian w pozwoleniach, zmian w pozwoleniach, zmian technicznych w pozwoleniach i tak dalej. Artykuł 20 dyrektywy IED dotyczy zmian wprowadzanych przez operatorów w instalacjach, a art. 63 dotyczy istotnych zmian w istniejących instalacjach. Przepisy te będą wymagały od państw członkowskich nowego podejścia do decyzji, czy wymagany jest pełny przegląd pozwolenia, czy też przyjęty zostanie bardziej nieformalny system zatwierdzania zmian.

W 2009 roku przeprowadzono program porównawczy dotyczący wydawania pozwoleń i kontroli instalacji do hodowli świń IPPC w krajach członkowskich IMPEL (faza I). Projekt koncentrował się na pięciu kluczowych zagadnieniach: przechowywaniu obornika, rozrzucaniu obornika, systemie utrzymania zwierząt, systemach ochrony powietrza i ocenie zapachu. Celem projektu w 2009 roku było wzajemne uczenie się, wymiana doświadczeń i identyfikacja dobrych praktyk.

Cykl kontroli środowiskowych (EIC) opisuje krok po kroku, jak należy planować kontrole środowiskowe i co należy brać pod uwagę podczas ich przeprowadzania. EIC jest również wykorzystywany przez IMPEL jako ramy, na których mogą się zaczepić inne inicjatywy kontrolne IMPEL, aby stworzyć lepszą spójność między opracowywanymi narzędziami. Chociaż w Europie istnieje wiele doświadczeń w zakresie wydawania pozwoleń środowiskowych, sama procedura nigdy nie została opisana w formie wytycznych krok po kroku. W rezultacie nie ma równych szans w zakresie procedur wydawania pozwoleń środowiskowych, nie ma wytycznych dla nowych urzędników wydających pozwolenia i istnieje mniejsza spójność między inicjatywami IMPEL dotyczącymi wydawania pozwoleń.

Sprawozdanie bazowe zostało wprowadzone do prawa europejskiego dopiero kilka lat temu. Niemniej jednak niektóre państwa członkowskie zdobyły już znaczne doświadczenie w zakresie badań gleby, dysponując dobrze ugruntowanymi procedurami opartymi w niektórych przypadkach na kilkudziesięcioletnim doświadczeniu praktycznym. Celem sprawozdania bazowego IED jest przede wszystkim ocena jakości gleby na początku odnawiania pozwolenia na działalność przemysłową w celu ustalenia stanu początkowego. Celem jest zapewnienie podstawy do porównania po ostatecznym zamknięciu działalności, aby umożliwić zastosowanie zasady "zanieczyszczający płaci" na obiektywnej podstawie.

Artykuł 15 ust. 4 i 5 dyrektywy w sprawie emisji przemysłowych 2010/75/UE (IED) umożliwia członkom sieci IMPEL ustalenie, że w pewnych okolicznościach w pozwoleniu można określić mniej rygorystyczną dopuszczalną wartość emisji (ELV) niż BAT-AEL. Państwa członkowskie opracowują własne wnioski dotyczące wdrożenia, które następnie zostaną poddane przeglądowi przez Komisję. Komisja nie opublikowała wskazówek, w jaki sposób należy dokonać ustalenia. Może to prowadzić do różnych interpretacji w państwach członkowskich sieci IMPEL. Celem tego projektu będzie określenie dobrych praktyk i pomoc organom regulacyjnym w IMPEL w opracowaniu bardziej spójnego podejścia do odstępstw IED.

W dniu 6 stycznia 2011 r. weszła w życie dyrektywa w sprawie emisji przemysłowych (IED), a jej przepisy wymienione w art. 80 ust. 1 musiały zostać przetransponowane do prawa krajowego w ciągu dwóch lat. Dyrektywa IED ustanawia nowe wymogi dotyczące kontroli instalacji przemysłowych, opisane w art. 23 dyrektywy. Obowiązki dotyczące rutynowych kontroli środowiskowych stanowią nowe wyzwanie dla państw członkowskich UE. IMPEL opracował już Zintegrowaną Metodę Oceny Ryzyka (IRAM) w ramach projektu IMPEL easyTools, jako instrument wspomagający państwa członkowskie w wypełnianiu wymagań art. 23 dyrektywy IED. Opracowanie Zintegrowanej Metody Oceny Ryzyka (IRAM) i związanego z nią narzędzia informatycznego uświadomiło, że narzędzie oceny ryzyka powinno być stosowane nie tylko w przypadku kontroli IED, ale również w przypadku kontroli w ramach dyrektywy Seveso i RMCEI.

W dyrektywie o emisjach przemysłowych (IED) jest wiele odniesień do substancji niebezpiecznych i zagrożeń z nich wynikających. W związku z tym warto zbadać: czy wymagania/obowiązki wynikające z rozporządzenia REACH mogą być przydatne w pracach związanych z wydawaniem pozwoleń i kontrolami; jakie zmiany w formatach REACH dotyczących rejestracji, wniosków o udzielenie zezwolenia byłyby możliwe, aby były one jeszcze bardziej kompatybilne i stanowiły wartość dodaną dla zezwoleń i inspekcji IED, jakie konsekwencje (w tym pozytywne) mają wymogi REACH dla działań związanych z wydawaniem pozwoleń i przeprowadzaniem inspekcji, oraz jak poprawić synergię i komplementarny charakter tych dwóch aktów prawnych.

Dyrektywa o emisjach przemysłowych (IED) weszła w życie 6 stycznia 2011 roku. Zgodnie z art. 80 ust. 1 jej przepisy muszą być transponowane do prawa krajowego w ciągu dwóch lat. Artykuł 23 dyrektywy stanowi, że IED ustanawia nowe wymagania dotyczące kontroli instalacji przemysłowych.

W dniach 28 września i 11 października 2021 r. odbyły się warsztaty online z zakresu samokontroli emisji do powietrza przez operatorów, zorganizowane w ramach projektu IMPEL Implementacja IED. Warsztaty dotyczyły samokontroli operatora, w zakresie emisji do powietrza, ciągłej i nieciągłej, koncentrowały się na wiarygodności samokontroli i jej raportowaniu przez operatorów (posiadaczy obowiązków).