Vogelrichtlijn op luchthavens

De Habitat- en Vogelrichtlijnen van de EU beschermen de biodiversiteit van Europa. Vliegvelden bestrijken een aanzienlijk deel van Europa, liggen verspreid over het hele continent en herbergen een grote verscheidenheid aan Europese habitats en planten- en diersoorten.

Terwijl de meeste kleine diersoorten op vliegvelden geen gevaar opleveren voor de veiligheid van vliegtuigen, vormen zware en/of krioelende dieren een van de grootste gevaren. De zogenaamde botsingen tussen vliegtuigen en wilde dieren leiden tot vertragingen, beschadigde vliegtuigen en zelfs crashes, wat de luchtvaartsector jaarlijks miljarden euro's kost. De EG-verordening 139 / 2014 beschermt de veiligheid van de luchtvaart, met inbegrip van het beheer van gevaren voor in het wild levende dieren, waarbij de nadruk ligt op habitatbeheer en intimidatietechnieken.

De vogel- en habitatrichtlijnen van de EU bieden afwijkingen om soorten die de veiligheid van vliegtuigen in gevaar brengen te intimideren of te doden, waarbij is bepaald dat de afwijkingen alleen kunnen worden toegepast als er geen andere alternatieven zijn. 

Binnen de grenzen van de preventie van botsingen tussen vliegtuigen en in het wild levende dieren zouden vliegvelden kunnen bijdragen tot de instandhouding van niet-gevaarlijke in het wild levende soorten. Met name de soorten waarop het EU-initiatief ter bescherming van vogels en andere soorten van de Europese landbouwgrond is gericht en die ernstig achteruitgaan als gevolg van de intensivering van de landbouw, zoals de veldleeuwerik. 

De voorbeelden van goede praktijken zullen vliegvelden helpen om de meest geschikte strategieën ter preventie van vliegtuig - wildlife inslag toe te passen, met als resultaat 1) een vermindering van het gevaar van vliegtuig - wildlife inslag en 2) een toename van het aantal individuen met een ontheffingsvergunning en 3) een toename van niet-gevaarlijke soorten.

Dit project heeft tot doel te onderzoeken:

1. Het aantal dieren, gespecificeerd per soort, dat wordt gedood door vliegtuigen;

2. Het aantal dieren dat wordt gedood/nest vernietigd op basis van een de ontheffingen  gespecificeerd per soort;

3. De mate waarin de vliegvelden voldoen aan de Vogel- en Habitatrichtlijn;

4. De methoden die vliegvelden toepassen om botsingen tussen vliegtuigen en wilde dieren te voorkomen;

5. De methoden die kunnen worden toegepast om een win-winsituatie voor vliegveiligheid en biodiversiteit te creëren.

Fotograaf: Andries Pen