Κοινά κανονιστικά πλαίσια στα κράτη μέλη - Σχέδιο σύγκρισης

Περιγραφή και στόχοι του έργου

Πρωτοβουλίες καλύτερης ρύθμισης για τη βελτίωση της αποδοτικότητας και της αποτελεσματικότητας με παράλληλη διατήρηση ή βελτίωση των επιπέδων προστασίας του περιβάλλοντος χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο από τις περιβαλλοντικές επιθεωρήσεις στα κράτη μέλη, συχνά ως απάντηση σε προκλήσεις όπως οι περιορισμένοι πόροι και οι αυξανόμενες πιέσεις στο περιβάλλον.

Οι επικρατούσες οικονομικές συνθήκες και το αυξημένο ενδιαφέρον για τις πραγματικές ή αντιληπτές επιπτώσεις της ρύθμισης αποτελούν επίσης ισχυρές επιρροές, ιδίως όσον αφορά τις επιχειρήσεις και τη βιομηχανία. Συνεπώς, οι απλουστευμένες και εξορθολογισμένες προσεγγίσεις και η εστίαση στη βελτίωση των ρυθμιστικών αποτελεσμάτων αποτελούν βασικούς στόχους για πολλές ρυθμιστικές αρχές και κυβερνήσεις στην ΕΕ.

Η δημιουργία ενός κοινού κανονιστικού πλαισίου[1] είναι ένα παράδειγμα πρωτοβουλίας για τη βελτίωση της νομοθεσίας που υλοποιείται ή έχει υλοποιηθεί από ορισμένα κράτη μέλη για την αντιμετώπιση αυτών των προκλήσεων.

Τα συστήματα αδειοδότησης και συμμόρφωσης έχουν συχνά αναπτυχθεί χωριστά με την πάροδο του χρόνου και μπορεί να έχουν διαφορετικές διαδικασίες και κανόνες δημιουργώντας ένα πολύπλοκο ρυθμιστικό σύστημα. Η δημιουργία ενός κοινού ρυθμιστικού πλαισίου μπορεί να προσφέρει έναν συνεπή τρόπο εφαρμογής της υφιστάμενης και της νέας νομοθεσίας αναγνωρίζοντας τον κοινό στόχο της προστασίας του περιβάλλοντος και της ανθρώπινης υγείας. Έχει τη δυνατότητα να συμβάλει στην απλούστευση και τον εξορθολογισμό των ρυθμιστικών δραστηριοτήτων και διαδικασιών μέσω της ανάπτυξης κοινών συστημάτων, διαδικασιών, οδηγιών και γλώσσας. Έχει επίσης τη δυνατότητα να διασφαλίσει ότι οι διαδικασίες και οι δραστηριότητες είναι πιο λειτουργικές, διαφανείς και ευέλικτες και να μειώσει το διοικητικό βάρος για τις επιχειρήσεις.

Πολλές χώρες της ΕΕ θα έχουν πρόσφατα παραδείγματα νομοθεσίας που έχουν εκσυγχρονίσει και όπου αυτό έδωσε την ευκαιρία να επανεξετάσουν τον τρόπο με τον οποίο οι νομικές απαιτήσεις συσκευάζονται και παρέχονται. Τα κράτη μέλη βρίσκονται σε διαφορετικά στάδια της διαδικασίας και θα επινοήσουν συστήματα που θα ταιριάζουν στις δικές τους συνθήκες. Αυτό παρέχει την ευκαιρία να μάθουμε από τις διάφορες επιλογές που γίνονται ή έχουν ήδη γίνει.

[1] Η απλούστευση και ο εξορθολογισμός των κανονιστικών δραστηριοτήτων και διαδικασιών μέσω της ανάπτυξης κοινών συστημάτων, διαδικασιών, οδηγιών και γλώσσας.